Ochrona przyrody nieożywionej ... morski brzeg

Granicę morskiego brzegu rezerwatu Beka wyznacza od północy ujście Kanału Mrzezińskiego, z przeciwnej strony od Rewy ujście Zagórskiej Strugi. W obu przypadkach łącznie z niewielkim terenem sięgającym poza wspomniane cieki wodne. To zaledwie 3 km linii brzegowej objętej ochroną z całości 75 km turystycznej strefy od Gdańska po Hel.

Ten niewielki odcinek ulega unikalnym i dynamicznym zmianom. Linię brzegową rezerwatu kształtują procesy akumulacji, czyli odkładanie się materiału skalnego (ujście Redy) oraz abrazji, czyli wymywanie piasków i torfu przez wody morskie (dawna osada Beka).  

W strefie przyboju fale osadzają kidzinę – szczątki organiczne głównie trawy morskie. To cenne miejsce żerowania migrujących siewkowców. Jej pokłady okresowo nanoszą i rozmywają sztormy. Plaże rezerwatu to wyjątkowe miejsce na całej Zatoce Puckiej i Gdańskiej gdzie kidzina gromadzi się w takich ilościach.

MORSKI BRZEG REZERWATU BEKA ... RUCH TURYSTYCZNY

By łatwo odnaleźć się w topografii rezerwatu za umowny punkt orientacyjny przyjmiemy dawną osadę rybacką z charakterystycznym krzyżem. W tym miejscu dostępny szlak skręca w lewo w kierunku Osłonina. To jedyna trasa, gdzie ścieżka miejscami zbliża się do morskiego brzegu. Tam możliwe są obserwacje, choć schodzenie na plaże jest zabronione.

W kierunku przeciwnym kierujemy w wzrok na odległe ujście Redy. To linia brzegu, na którą obowiązuje całoroczny zakaz wstępu, podobnie jak na lądowe kwatery rezerwatu. Informuje o tym olinowanie oraz tablica.