Sieweczka rzeczna

Dawno już miałem poruszyć temat sieweczki rzecznej w kontekście rezerwatu. Obecnie w zimowym czasie, gdy Beka jest uśpiona i zamrożona nadarza się ku temu czas i okazja. 

Zacznę jednak o ogólnej sytuacji gatunku w Polsce. Krajowa populacja to 13 tys. par lęgowych. To ilość porównywalna z pliszką górską, głowienką czy perkozkiem, czyli gatunkami o statusie - nieliczne. Jednak sytuacja sieweczki rzecznej z każdym rokiem staje się trudniejsza.

Dawniej gatunek ten na miejsca lęgowe wybierał głównie nieuregulowane koryta dużych i średnich rzek, zasiedlając piaszczyste i żwirowe brzegi. Wyraźny ubytek stanowisk o takim charakterze w polskim krajobrazie, zmusza obecnie sieweczkę rzeczną do poszukiwania alternatywnych miejsc gniazdowania.

Swego czasu taki przypadek opisałem: Sieweczki rzeczne terenów gospodarczych

Powracając do rezerwatu, w zestawieniu danych o gatunkach gniazdujących na Bece (monitoring 2021) czytamy - sieweczka rzeczna - 1 para (gniazdowanie prawdopodobne). 

Natomiast sieweczki rzeczne są powszechnym widokiem podczas wiosennej i jesienne migracji. W tym czasie wiele osobników zatrzyma się na Bece. Jednak skuteczność ich obserwacji zależeć będzie od stanu podtopienia łąk. Generalnie połowa maja to czas najlepszy spotkania sieweczek, ale poziom wody musi być niski z licznymi wysepkami, płyciznami i połaciami błota. Ostatnie osobniki opuszcza Bekę z początkiem czerwca.   

Wszystkie zdjęcia sieweczek rzecznych tu publikowane wykonałem w rezerwacie w ramach działań OTOPatrolu.